De wereld is te groots voor mij. Weet je wat, ik probeer nog grootser te zijn. Conclusie: een titelende buik. Zoveel te doen, te zeggen, te voelen… af en toe wordt het ook even te veel. Dan begint mijn buik te tintelen en wordt heel mijn lijf stilgelegd. Een tintelend protest, het kon erger. Vandaag zit ik er even mee, beetje ongepast, zoals altijd. Ik denk aan alles wat ik wil en zal en moet doen en tegelijk probeer ik mijn concentratie te bundelen, te focussen… maar ze is nu eenmaal verstrooid, gefragmenteerd. Een diaprojectie van duizenden verschillende gebeurtenissen waar July doorheen dwarrelt. Vermoeiend om bij te houden, zeker om doorleefd te blijven. We doen ons best bijgestaan met bakjes koffie, zoete dromen, boeiende teksten, duizenden ideeën, muziek en een tintelende buik.
Een weekend zoals deze, niet elke week, bedankt. Ik moet leven naar mijn grootte, één meter drieënzestig (en dat is blijkbaar al heel veel)
July.
zondag 21 oktober 2007
dinsdag 9 oktober 2007
Intentieverklaring kandidate nationaal bestuurslid Animo: July Mollin
Ik dacht, waarom zetten we het ook niet even op mijn eigenste blogje (een ware primeur)
Een vreemde eend in de bijt, een vreemd begin lijkt me dan ook gepast. Laat ik beginnen met een korte persoonsbeschrijving. Negentien (als jullie massaal voor mij gaan stemmen 20) lentes jong, niet al te groot en ook niet al te breed, vrouwelijk en zich daar volledig van bewust. Geboeid en geraakt en veel te vaak verontwaardigd over hoe de wereld in elkaar zit. Gedreven om samen meer gelijkheid, minder complexiteit en een grotere solidariteit te creëren. Een persoonlijke affiniteit met vraagstukken omtrent gelijke kansen inzake onderwijs en werkgelegenheid en ook vastberaden om aan het jongerenbeeld, specifiek het vrouwenbeeld, dat wordt opgedrongen in onze Westerse maatschappij, te werken. Oh ja en als het ook nog even kan ijveren naar een duurzamere samenleving op ecologisch en humanitair (internationale solidariteit) gebied. Kortom, een streven naar meer welzijn en gelijkheid voor iedereen. Een socialere samenleving dus.
Animo als autonoom orgaan, als progressieve jongerendenktank, kan hier absoluut mee voor zorgen. Gebundelde jeugdige idealistische krachten! (het symbolisch eentje waardig) Dankzij haar onafhankelijk statuut kan ze elke politicus/ politica op de nodige verantwoordelijkheid wijzen. Tegelijk bezit ze net dat tikkeltje rebellie waardoor ze gepermitteerd over de lijnen van de grote politieke wereld mag kleuren, als dat nodig is om de big chiefs een geweten te schoppen…
Even concreet dan. Hoe zie ik mijn positie binnen het nationaal bestuur?
Op gebied van gelijke kansen
Alles wat afwijkend wordt ervaren durft onze maatschappij liever in de vergetelheid te steken. Jammer genoeg kiest een mens zelf niet waar hij geboren wordt en hoe hij zichzelf in deze wereld kan en zal ontplooien. Armoede en rassenindeling en sekse vormen daarbij grote obstakels. Ook psychologische problemen zijn bij vele jongeren de oorzaak van sociaal isolement en een laag zelfbeeld. Deze minderwaardigheidscomplexen moeten door onze maatschappij worden verholpen. Aandacht en zorg voor een groter welzijn voor iedereen. ‘Anders’ zijn mag geen reden vormen om niet geaccepteerd te worden in onze maatschappij. Jongeren krijgen dan ook vaak last tijdens hun schoolcarrière. Ook in hun latere carrière en op relationeel gebied ‘hapert’ er wel iets. Dit haperen wordt mede gecreëerd door een maatschappij die te veel bezig is met welvaart in plaats van welzijn. Onbewust zorgt ze voor haar eigen ondergang. Steeds meer kampen jongeren met psychologische klachten en stellen ze zichzelf in vraag. Het is quasi onmogelijk om te kunnen voldoen aan al de idealen die de maatschappij hen opdringt.
Het onderwijs zou dan ook als pionier kunnen optreden en deze uitdaging te lijf kunnen gaan. Het verenigingsleven in het algemeen speelt hier zeker ook een cruciale rol in.
Op de werkvloer, in het latere leven dient er ook een tolerantie en eerlijke sfeer te worden gecreëerd. De winstgevende gedachte die vaak het enige doel van vele bedrijven is, overheerst nog al te vaak. Talloze herstructureringen en de nodige slapeloze nachten als gevolg van dien. Sensibilisatiecampagnes en ook voordeeltarieven voor een bedrijf kan een stap in de goede richting zijn. Wij dienen ze alvast attent te maken om niet alleen de juridische maar ook de feitelijke gelijkwaardigheid en integriteit van iedereen te erkennen en daar dan ook naar te handelen.
Ook binnen Animo zelf kampt men met de feitelijke ongelijkheid. Het feit dat er nog steeds weinig allochtonen lid zijn en dat ook vrouwen ondervertegenwoordigd zijn, bevestigen mijn stelling. Animo hanteert al bepaalde quota, omdat positieve discriminatie nu eenmaal een pertinent middel is om deze ongelijkheid tegen te gaan. Toch moeten we hier alert voor blijven en extra sensibiliseren. Lokale besturen hebben hier ook een belangrijke rol, daar zij het dichtst bij de basis zitten en het beste aan ledenwerving kunnen doen.
Jongeren en maatschappelijke waarden: zelfbeeld
Nauw verwant met bovenvermeld topic, is de problematiek van de schoonheidsidealen. Obesitas lijkt de wereld te veroveren. Ik durf zonder schroom wijzen naar de consumptiemaatschappij die mensen aanmoedigt tot decadent gedrag. Paradoxaal genoeg durft ze ook zonder schaamte de mensen, met name de vrouwen, doen streven naar quasi onhaalbare idealen en resoluut ongezonde leefpatronen. Plastische chirurgie, fitnessabonnementen, humeurigheid en een laag zelfbeeld zijn bij veel jongeren vertrouwde begrippen. Het is schandalig dat we ons zo laten doen door de invisible hand van de media. Het is nog veel erger, ronduit beschamend dat er zo weinig effectief wordt gedaan. De bevoegde instanties lijken het nut niet in te willen zien (of beter gezegd: de ernst) Tegelijk ontstaat er een absurd circuit omtrent onhaalbare (lelijke) schoonheidsidealen. Dure en speciale voeding, sporten en ingrepen zal leiden tot het maakbare geluk. Jammer genoeg is het een onbereikbaar doel en leidt het daarenboven tot hopen frustratie en gegarandeerd minder welzijn. Waarom toch? Jongeren moeten hier tegen durven ingaan. We moeten erin geloven dat het leven meer biedt dan onszelf en ons lijf. Voldoening halen in wie je bent en wat je daardoor ook doet, in plaats van hoe je overkomt.
Duurzaamheid
Dat de natuur kostbaar is en dat er oorlog woekert, beseffen we waarschijnlijk allemaal. Dit doen we vanuit ons bescheiden en beschermd milieu. Het is tijd om van hieruit of ter plaatse effectief mee te werken aan een andere wereld. Kwaliteitsvol leven, zelf en met elkaar. Durven gaan voor idealen en durven streven naar wereldwijde verbetering kan ook vertrekkende vanuit je eigen land. Daar begint het zelf mee. Reflectiewerking, daar sta en ga ik voor.
Binnen Animo zouden we een werkgroep duurzaamheid kunnen oprichten. Deze dient te waken over de binnenlandse duurzaamheid en tegelijk buitenlandse schrijnende alsook betere systemen naar voren schuiven. Hiervoor samenwerken met onze Franstalige collega’s lijkt me zeer goed mogelijk en zelfs aan te raden, zeker wat de binnenlandse reflectie betekent.
Animo vs sp.a en verhoudingen t.a.v. lokale afdelingen
Het is van cruciaal belang dat animo voldoende autonomie blijft bezitten. Persvermeldingen dienen dan ook meer te benadrukken dat animo niet klakkeloos overeenstemt met de jongerenafdelingen van sp.a. Constructieve kritiek op sp.a mogen we zeker niet luwen. Kortom, we gaan niet zomaar naar de mond van onze grote broer praten.
Ik durf dan ook de dubbelmandaten, sp.a- animo in vraag stellen. Het is uiteraard niet omdat je zowel beide kaarten op zak hebt, dat je per definitie gebonden zou zijn door sp.a. Toch dienen we er over te waken dat er geen pionnen binnen ons werkveld worden geplaatst. De schijn van onpartijdigheid is dan immers gewekt, wat tot verslechterde samenwerking zou kunnen leiden.
De verhouding nationaal- lokaal dient deze bestuursperiode zeker geaccentueerd te worden. De verkiezingsnederlaag van sp.a heeft getoond dat er naast intellecten ook de achterban greep moet kunnen houden op de partijlijn. Binnen animo zou deze regel ook als uitgangspunt kunnen gelden. Lokale besturen voelen de noden vaak beter aan en zijn vaak in staat tot grote mobilisatie.
Naast hard werk en (hopelijk) resultaat dient Animo natuurlijk ook een leuke bedoeling te blijven. Een concept dat gedragen wordt door gelijkgestemde zielen!
Met de nodige moed en humor wordt het absoluut een mission completed!
July Mollin
Antwerpen, 8 oktober 2007
Een vreemde eend in de bijt, een vreemd begin lijkt me dan ook gepast. Laat ik beginnen met een korte persoonsbeschrijving. Negentien (als jullie massaal voor mij gaan stemmen 20) lentes jong, niet al te groot en ook niet al te breed, vrouwelijk en zich daar volledig van bewust. Geboeid en geraakt en veel te vaak verontwaardigd over hoe de wereld in elkaar zit. Gedreven om samen meer gelijkheid, minder complexiteit en een grotere solidariteit te creëren. Een persoonlijke affiniteit met vraagstukken omtrent gelijke kansen inzake onderwijs en werkgelegenheid en ook vastberaden om aan het jongerenbeeld, specifiek het vrouwenbeeld, dat wordt opgedrongen in onze Westerse maatschappij, te werken. Oh ja en als het ook nog even kan ijveren naar een duurzamere samenleving op ecologisch en humanitair (internationale solidariteit) gebied. Kortom, een streven naar meer welzijn en gelijkheid voor iedereen. Een socialere samenleving dus.
Animo als autonoom orgaan, als progressieve jongerendenktank, kan hier absoluut mee voor zorgen. Gebundelde jeugdige idealistische krachten! (het symbolisch eentje waardig) Dankzij haar onafhankelijk statuut kan ze elke politicus/ politica op de nodige verantwoordelijkheid wijzen. Tegelijk bezit ze net dat tikkeltje rebellie waardoor ze gepermitteerd over de lijnen van de grote politieke wereld mag kleuren, als dat nodig is om de big chiefs een geweten te schoppen…
Even concreet dan. Hoe zie ik mijn positie binnen het nationaal bestuur?
Op gebied van gelijke kansen
Alles wat afwijkend wordt ervaren durft onze maatschappij liever in de vergetelheid te steken. Jammer genoeg kiest een mens zelf niet waar hij geboren wordt en hoe hij zichzelf in deze wereld kan en zal ontplooien. Armoede en rassenindeling en sekse vormen daarbij grote obstakels. Ook psychologische problemen zijn bij vele jongeren de oorzaak van sociaal isolement en een laag zelfbeeld. Deze minderwaardigheidscomplexen moeten door onze maatschappij worden verholpen. Aandacht en zorg voor een groter welzijn voor iedereen. ‘Anders’ zijn mag geen reden vormen om niet geaccepteerd te worden in onze maatschappij. Jongeren krijgen dan ook vaak last tijdens hun schoolcarrière. Ook in hun latere carrière en op relationeel gebied ‘hapert’ er wel iets. Dit haperen wordt mede gecreëerd door een maatschappij die te veel bezig is met welvaart in plaats van welzijn. Onbewust zorgt ze voor haar eigen ondergang. Steeds meer kampen jongeren met psychologische klachten en stellen ze zichzelf in vraag. Het is quasi onmogelijk om te kunnen voldoen aan al de idealen die de maatschappij hen opdringt.
Het onderwijs zou dan ook als pionier kunnen optreden en deze uitdaging te lijf kunnen gaan. Het verenigingsleven in het algemeen speelt hier zeker ook een cruciale rol in.
Op de werkvloer, in het latere leven dient er ook een tolerantie en eerlijke sfeer te worden gecreëerd. De winstgevende gedachte die vaak het enige doel van vele bedrijven is, overheerst nog al te vaak. Talloze herstructureringen en de nodige slapeloze nachten als gevolg van dien. Sensibilisatiecampagnes en ook voordeeltarieven voor een bedrijf kan een stap in de goede richting zijn. Wij dienen ze alvast attent te maken om niet alleen de juridische maar ook de feitelijke gelijkwaardigheid en integriteit van iedereen te erkennen en daar dan ook naar te handelen.
Ook binnen Animo zelf kampt men met de feitelijke ongelijkheid. Het feit dat er nog steeds weinig allochtonen lid zijn en dat ook vrouwen ondervertegenwoordigd zijn, bevestigen mijn stelling. Animo hanteert al bepaalde quota, omdat positieve discriminatie nu eenmaal een pertinent middel is om deze ongelijkheid tegen te gaan. Toch moeten we hier alert voor blijven en extra sensibiliseren. Lokale besturen hebben hier ook een belangrijke rol, daar zij het dichtst bij de basis zitten en het beste aan ledenwerving kunnen doen.
Jongeren en maatschappelijke waarden: zelfbeeld
Nauw verwant met bovenvermeld topic, is de problematiek van de schoonheidsidealen. Obesitas lijkt de wereld te veroveren. Ik durf zonder schroom wijzen naar de consumptiemaatschappij die mensen aanmoedigt tot decadent gedrag. Paradoxaal genoeg durft ze ook zonder schaamte de mensen, met name de vrouwen, doen streven naar quasi onhaalbare idealen en resoluut ongezonde leefpatronen. Plastische chirurgie, fitnessabonnementen, humeurigheid en een laag zelfbeeld zijn bij veel jongeren vertrouwde begrippen. Het is schandalig dat we ons zo laten doen door de invisible hand van de media. Het is nog veel erger, ronduit beschamend dat er zo weinig effectief wordt gedaan. De bevoegde instanties lijken het nut niet in te willen zien (of beter gezegd: de ernst) Tegelijk ontstaat er een absurd circuit omtrent onhaalbare (lelijke) schoonheidsidealen. Dure en speciale voeding, sporten en ingrepen zal leiden tot het maakbare geluk. Jammer genoeg is het een onbereikbaar doel en leidt het daarenboven tot hopen frustratie en gegarandeerd minder welzijn. Waarom toch? Jongeren moeten hier tegen durven ingaan. We moeten erin geloven dat het leven meer biedt dan onszelf en ons lijf. Voldoening halen in wie je bent en wat je daardoor ook doet, in plaats van hoe je overkomt.
Duurzaamheid
Dat de natuur kostbaar is en dat er oorlog woekert, beseffen we waarschijnlijk allemaal. Dit doen we vanuit ons bescheiden en beschermd milieu. Het is tijd om van hieruit of ter plaatse effectief mee te werken aan een andere wereld. Kwaliteitsvol leven, zelf en met elkaar. Durven gaan voor idealen en durven streven naar wereldwijde verbetering kan ook vertrekkende vanuit je eigen land. Daar begint het zelf mee. Reflectiewerking, daar sta en ga ik voor.
Binnen Animo zouden we een werkgroep duurzaamheid kunnen oprichten. Deze dient te waken over de binnenlandse duurzaamheid en tegelijk buitenlandse schrijnende alsook betere systemen naar voren schuiven. Hiervoor samenwerken met onze Franstalige collega’s lijkt me zeer goed mogelijk en zelfs aan te raden, zeker wat de binnenlandse reflectie betekent.
Animo vs sp.a en verhoudingen t.a.v. lokale afdelingen
Het is van cruciaal belang dat animo voldoende autonomie blijft bezitten. Persvermeldingen dienen dan ook meer te benadrukken dat animo niet klakkeloos overeenstemt met de jongerenafdelingen van sp.a. Constructieve kritiek op sp.a mogen we zeker niet luwen. Kortom, we gaan niet zomaar naar de mond van onze grote broer praten.
Ik durf dan ook de dubbelmandaten, sp.a- animo in vraag stellen. Het is uiteraard niet omdat je zowel beide kaarten op zak hebt, dat je per definitie gebonden zou zijn door sp.a. Toch dienen we er over te waken dat er geen pionnen binnen ons werkveld worden geplaatst. De schijn van onpartijdigheid is dan immers gewekt, wat tot verslechterde samenwerking zou kunnen leiden.
De verhouding nationaal- lokaal dient deze bestuursperiode zeker geaccentueerd te worden. De verkiezingsnederlaag van sp.a heeft getoond dat er naast intellecten ook de achterban greep moet kunnen houden op de partijlijn. Binnen animo zou deze regel ook als uitgangspunt kunnen gelden. Lokale besturen voelen de noden vaak beter aan en zijn vaak in staat tot grote mobilisatie.
Naast hard werk en (hopelijk) resultaat dient Animo natuurlijk ook een leuke bedoeling te blijven. Een concept dat gedragen wordt door gelijkgestemde zielen!
Met de nodige moed en humor wordt het absoluut een mission completed!
July Mollin
Antwerpen, 8 oktober 2007
donderdag 4 oktober 2007
Stranger in me
Gebiologeerd door dat wat men niet kan zien maar wel kan horen. Bijna tastbaar en absoluut voelbaar. Taal.
Taal als vertaling van gedachte. Taal als vervorming van complexiteit, dat ook. Taal als valstrik en de lichaamsbewegingen als de kers op de taart. Beeldspraak als snelle klap en oh ja ook nog zoiets als achterklap. Of, ik heb je niet goed begrepen. En, laat het me nog even duidelijk stellen. Zwijg beter of alles wordt vervormd, misvormd ontvreemd. De ‘vervreemder’. Ik wil een demper.
En dan achteraf maar ‘herverwoorden’ en contextueel plaatsen en lijmen en zalven en… misschien was ik beter stom. Of de rest doof?
Beetje verward door het zwaargewicht van woorden. Door de ellenlange 'napraatjes' van drie zinnen op een avond. Uit de context gerukt, ooit al van gehoord? Af en toe voel ik me zo al eens.
July.
Vandaag blijf ik buiten de lijnen kleuren, nah.
Taal als vertaling van gedachte. Taal als vervorming van complexiteit, dat ook. Taal als valstrik en de lichaamsbewegingen als de kers op de taart. Beeldspraak als snelle klap en oh ja ook nog zoiets als achterklap. Of, ik heb je niet goed begrepen. En, laat het me nog even duidelijk stellen. Zwijg beter of alles wordt vervormd, misvormd ontvreemd. De ‘vervreemder’. Ik wil een demper.
En dan achteraf maar ‘herverwoorden’ en contextueel plaatsen en lijmen en zalven en… misschien was ik beter stom. Of de rest doof?
Beetje verward door het zwaargewicht van woorden. Door de ellenlange 'napraatjes' van drie zinnen op een avond. Uit de context gerukt, ooit al van gehoord? Af en toe voel ik me zo al eens.
July.
Vandaag blijf ik buiten de lijnen kleuren, nah.
Abonneren op:
Posts (Atom)
