Momenteel werk ik als jobstudente bij Vivaldi’s op ’t Zuid. Ik ben ervan overtuigd dat deze job het grootste ‘vakantiegevoelgehalte’ heeft tegenover de andere: zicht op het Museum van Schone Kunsten, op den Hopper en op Tom Van Laere. Elke keer als ik hem zie denk ik, die moet toch ook al dat familiaal gevoel ervaren, zo van: ah daar is ons Julieke weer, rise and shine, druk aan het wezen en vooral aan het roepen in die telefoon… Ik denk alvast: ah daar is ons Tommeke weer, met een stoel in zijn hand, lachend naar al dat schoon volk, genietend van een zalige zomerdag. Ik wuif dan ook enthousiast vanachter mijn bureau en steek het steevast op die uithangbordjes, die de hele ramen bedekken, dat hij me niet kan zien.
Tegenwoordig regent het aanvragen naar administratief bediendes of, iets geleerder uitgedrukt, assistent managers. Kort gezegd, bedrijven zoeken tegenwoordig secretaresses. Maar ook onze klanten (werkzoekenden) solliciteren gretig voor deze functie. Ik dacht dan ook op mijn eerste werkdag dat dit interimkantoor een tamme bedoening was. Na een aantal uren op kantoor was ik voor de zoveelste keer content dat ik tegenwoordig de dingen eerst even voor mezelf houd.
Ik ben er van overtuigd dat deze job het grootste sociaal engagement bij mij heeft opgeroepen tegenover mijn vorige ervaringen op de arbeidsmarkt. Telefoon na telefoon werd ik woester op onze gebrekkige talenkennis, op ons gebrek aan computervaardigheden. Vooral dat eerste ergert me mateloos. Vacatures worden niet gevuld, mensen worden gedemotiveerd… ik werd er echt triest van. Ik ben er meer en meer van overtuigd dat onze schoolse aanpak zichzelf de das om doet. Men gaat echt geen tweetalig persoon worden door enkele verouderde teksten te lezen van Bob et Bobette of door een city trip naar Parijs te maken. Er is een heuse kentering nodig om dit actueel probleem op te lossen. Onze ‘verengelsing’ werkt daarenboven als katalysator. Televisie, internet en de mediatisering van het Amerikaanse wereldbeeld dragen er toe bij dat het Engels in plaats van het Frans als tweede taal wordt beschouwd. Waar blijft onze waardigheid als tweetalig land, als uitblinker op wereldvlak omwille van haar flexibile arbeidskrachten door onder meer uit te blinken op et vlak van talen?
Enkele maanden geleden las ik in De Morgen dat in het Franse landsgedeelte een basisschool haar leerlingen in het Nederlands onderwees. Daarin ligt het succes voor een tweetalige maatschappij. Omdat kinderen juist in verschillende omgevingen vertoeven, thuis en op school bijvoorbeeld, is het mogelijk verschillende codes zonder probleem toe te passen. In elke omgeving gelden er verschillende regels. Juist omdat er twee van elkaar geïsoleerde werelden worden gecreëerd is de kans op slagen zeer reëel. De overdragers, ouders en leerkrachten, zien de kinderen normaal slechts in een enkele omgeving. Daarenboven zijn ze in staat om zich, naar gelang de situatie, aan de andere codes aan te passen. Het kind zal dus geen last ondervinden bij eventuele ‘dubbelgangers’.
Ook onze angst voor iedereen die als allochtoon doorgaat viel me enorm op. Iets dat ik stiekem al wist maar liever verijdelde. Als je natuurlijk met de neus op de realiteit wordt gedrukt, stopt de verijdeling en komt er verbitterdheid in de plaats. Hoe komt het toch dat grote bedrijven die zich vaak profileren als multicultureel (en in hun ogen dat meestal ook zijn) toch zo argwanend blijven tegenover allochtone werkkrachten. Tewijl ik net ontdekte dat het merendeel van de allochtonen harder wilt werken dan de doorsnee Belg die zich komt aanmelden. Zij doen juist wel de moeite extra opleidingen te volgen Ik wil hier zeker niet mee beweren dat Belgen dit niet doen, ik heb ook genoeg ijverige dames over de vloer gekregen die een extra cursus hebben gevolgd bij de VDAB.
Misschien is het nog niet zo slecht om sollicitatiemails anoniem en dus enkel aan de hand van kwaliteiten en evaringen, objectieve gegevens zeg maar, te schrijven. Bedrijven zullen waarschijnlijker hogere eisen stellen maar zullen uiteindelijk toch hun vacatures ingevuld willen zien. Ik schat dat er enkele maanden crisis zal heersen maar dat dan de grootste storm wel zal zijn geluwd.
Soit, ik ga me ook morgen helemaal smijten en proberen zoveel mogelijk objectief geschikte kandidaten aan het werk te helpen.
Boeiende vakantiejob, heeft het een ander opgehelderd. Heeft me weeral zin gegeven in actie. Al goed, wat moet een mens ook weeral doen tijdens een zomervakantie ;-)
Groet!
July
Tegenwoordig regent het aanvragen naar administratief bediendes of, iets geleerder uitgedrukt, assistent managers. Kort gezegd, bedrijven zoeken tegenwoordig secretaresses. Maar ook onze klanten (werkzoekenden) solliciteren gretig voor deze functie. Ik dacht dan ook op mijn eerste werkdag dat dit interimkantoor een tamme bedoening was. Na een aantal uren op kantoor was ik voor de zoveelste keer content dat ik tegenwoordig de dingen eerst even voor mezelf houd.
Ik ben er van overtuigd dat deze job het grootste sociaal engagement bij mij heeft opgeroepen tegenover mijn vorige ervaringen op de arbeidsmarkt. Telefoon na telefoon werd ik woester op onze gebrekkige talenkennis, op ons gebrek aan computervaardigheden. Vooral dat eerste ergert me mateloos. Vacatures worden niet gevuld, mensen worden gedemotiveerd… ik werd er echt triest van. Ik ben er meer en meer van overtuigd dat onze schoolse aanpak zichzelf de das om doet. Men gaat echt geen tweetalig persoon worden door enkele verouderde teksten te lezen van Bob et Bobette of door een city trip naar Parijs te maken. Er is een heuse kentering nodig om dit actueel probleem op te lossen. Onze ‘verengelsing’ werkt daarenboven als katalysator. Televisie, internet en de mediatisering van het Amerikaanse wereldbeeld dragen er toe bij dat het Engels in plaats van het Frans als tweede taal wordt beschouwd. Waar blijft onze waardigheid als tweetalig land, als uitblinker op wereldvlak omwille van haar flexibile arbeidskrachten door onder meer uit te blinken op et vlak van talen?
Enkele maanden geleden las ik in De Morgen dat in het Franse landsgedeelte een basisschool haar leerlingen in het Nederlands onderwees. Daarin ligt het succes voor een tweetalige maatschappij. Omdat kinderen juist in verschillende omgevingen vertoeven, thuis en op school bijvoorbeeld, is het mogelijk verschillende codes zonder probleem toe te passen. In elke omgeving gelden er verschillende regels. Juist omdat er twee van elkaar geïsoleerde werelden worden gecreëerd is de kans op slagen zeer reëel. De overdragers, ouders en leerkrachten, zien de kinderen normaal slechts in een enkele omgeving. Daarenboven zijn ze in staat om zich, naar gelang de situatie, aan de andere codes aan te passen. Het kind zal dus geen last ondervinden bij eventuele ‘dubbelgangers’.
Ook onze angst voor iedereen die als allochtoon doorgaat viel me enorm op. Iets dat ik stiekem al wist maar liever verijdelde. Als je natuurlijk met de neus op de realiteit wordt gedrukt, stopt de verijdeling en komt er verbitterdheid in de plaats. Hoe komt het toch dat grote bedrijven die zich vaak profileren als multicultureel (en in hun ogen dat meestal ook zijn) toch zo argwanend blijven tegenover allochtone werkkrachten. Tewijl ik net ontdekte dat het merendeel van de allochtonen harder wilt werken dan de doorsnee Belg die zich komt aanmelden. Zij doen juist wel de moeite extra opleidingen te volgen Ik wil hier zeker niet mee beweren dat Belgen dit niet doen, ik heb ook genoeg ijverige dames over de vloer gekregen die een extra cursus hebben gevolgd bij de VDAB.
Misschien is het nog niet zo slecht om sollicitatiemails anoniem en dus enkel aan de hand van kwaliteiten en evaringen, objectieve gegevens zeg maar, te schrijven. Bedrijven zullen waarschijnlijker hogere eisen stellen maar zullen uiteindelijk toch hun vacatures ingevuld willen zien. Ik schat dat er enkele maanden crisis zal heersen maar dat dan de grootste storm wel zal zijn geluwd.
Soit, ik ga me ook morgen helemaal smijten en proberen zoveel mogelijk objectief geschikte kandidaten aan het werk te helpen.
Boeiende vakantiejob, heeft het een ander opgehelderd. Heeft me weeral zin gegeven in actie. Al goed, wat moet een mens ook weeral doen tijdens een zomervakantie ;-)
Groet!
July
Geen opmerkingen:
Een reactie posten